Refuge du Mont Thabor - Refuge Drayères

11.07.2017

Extract van het reisverslag "2017 - Névache "

We hebben beide goed geslapen. We hadden gisterenavond ontbijt gereserveerd tegen 6u30. Daarmee zijn we duidelijk niet alleen . Het feit dat zowat alle wandelingen die vanuit Refuge du Thabor vertrekken, allen vrij pittig zijn, zit er wellicht voor iets tussen. Iedereen wil daarom op tijd vertrekken. En dat vroeg opstaan heeft vandaag het voordeel te kunnen genieten van een stralende ochtend uitkijkend boven de wolken in een dal wat verderop. Het weer voor vandaag zal iets minder zonnig zijn en in de namiddag worden kleine buitjes voorspeld. Daar kunnen we wel tegen. 

Rond 10u staan we aan de voet van het laatste stukje beklimming (ongeveer 400 hoogtemeters) van de Mont Thabor. Maar met de ervaring van gisteren én het feit dat de tocht naar Refuge Drayères best nog wel lang is, skippen we dit deel van het plan en daarmee dus ook 400 extra hoogtemeters en een kleine 3 km heen en terug naar de top. Achteraf gezien zijn we heel blij met deze beslissing, want een goed uur later barst er een zeer heftige regenbui los. Er was al heel de ochtend een sterke, soms snijdende wind, maar gecombineerd met echt wel heel hevige regen geeft dat een apocalyptisch gevoel. Later die dag zitten we in de volgende berghut aan tafel met iemand die wel naar de top van de Mont Thabor was gegaan en daar was de regen in sneeuw veranderd (de top ligt op 3.178 m). Ik had niet willen dromen daar in te zitten. De regen was al genoeg ellende. In een mum van tijd trok alles dicht. Net op een moment dat we het in het zoeken van het juiste pad moesten hebben van de rood-wit markeringen of steenmannen van de GR57. Daar was nog weinig van te zien met dit weer. We vinden een licht overhellende rots waar we wat beschut staan tegen dit onheilsweer. Om al wat tijd te 'sparen', eten we er onze picknick. Maar toen het na ongeveer een uur nog steeds hetzelfde weer was en er geen enkel signaal van beterschap te zien was, moesten we wel in actie komen en zijn we - net als enkele wandelaars in de omgekeerde richting dan de onze – door het noodweer gegaan. Binnen de minuut waren we drijfnat en lopen we met water in de schoenen en rood bevroren handen te zoeken naar de volgende GR-markering. 

En plots, even snel als het gekomen was, stopt het met regenen. Een geluk, want op deze manier zou het zeer lastig geweest zijn de volledige resterende route te vinden. Jonas heeft het even hard te pakken en staat te rillen van de kou. Hij was hardnekkig in korte broek blijven lopen. Ik help hem in de reserve lange broek die ik bij me heb en na een vers paar droge kousen en een extra T-shirt, i hij het snel terug te boven en ben ik (papa) het die naar het einde van de dag toe opnieuw op m'n reserves zit. Maar het gaat al een stuk beter dan gisteren. 

Rond 16u komen zijn we aan onze eindbestemming: Refuge Drayères, prachtig gelegen aan de voet van het Cerces-massief. En naarmate de avond valt, klaart het ook volledig uit. Dit belooft voor morgen, onze laatste tocht van deze tour.

Info wandeling